काय करावे सुचत नव्हते खिडकीत येऊन बसले होते
मनात विचार सुरु होते सगळीकडे शांत होते
वाऱ्याची एक झुळूक आली माझे विचार घेऊन गेली 
ढगांची दाटी झाली पाखरे गाणी गाऊ लागली
रिमझिम वर्षा सुरु झाली माती चिंब भिजून गेली
सुगंध मातीचा दरवळला सर्वत्र मुले आली खेळायला एकत्र 
मी विचारले ढगाला का रे रडतोस एवढा
तो म्हणाला, तो म्हणाला अगं वेडे हे तर माझे आनंदाश्रू
ते बघ तिथे नाचत आहे वासरू
माझे हे अश्रू आहेत खूप अनमोल थोडा तरी तुम्ही ठेवा याचा मनात मोल 
ऐकून वाटली खूपच खंत पाण्याविना जगाचा नाही होऊ अंत
खरोखरच पाणी आहे वरदान इंद्र देवाचा राखू आपण मान 

.    .    .