Image by OpenClipart-Vectors from Pixabay
കാലം പകർത്തുന്ന സാങ്കേതിക കലാരൂപമാണ് ചലച്ചിത്രം. നാടിന്റെ ചരിത്ര നിർമിതിയിൽ ചലച്ചിത്രങ്ങളുംപങ്കാളികളാകുന്നു. അതാത് കാലത്തിന്റെ അനിവാര്യതയാണ് ചലച്ചിത്രങ്ങളിൽ പ്രതിഫലിക്കുന്നത്. കാഴ്ചപ്പാടുകൾ മാറ്റാൻ ശക്തിയുള്ള മാധ്യമമാണ് ചലച്ചിത്രം. കാരണം കാഴ്ച പതിയുന്നത് കാണികളുടെമനസ്സിലാണ്.
മലയാള സിനിമയുടെ പിതാവ് എന്നറിയപ്പെടുന്ന ജോസഫ് ചെല്ലായ നാടാർ 1928 ൽ പുറത്തിറക്കിയമലയാളത്തിലെ ആദ്യനിശബ്ദചിത്രം എന്നറിയപ്പെടുന്ന വിഗതകുമാരനിലൂടെയാണ് മലയാള സിനിമയുടെതുടക്കം. പിന്നീട് 10 വർഷങ്ങൾക്കിപ്പുറം 1938 ലാണ് ആദ്യ ശബ്ദ സിനിമ വെള്ളിത്തിരയിൽ എത്തുന്നത്. തമിഴ്ചലച്ചിത്ര പ്രവർത്തകനായ എസ് നോട്ടാണി സംവിധാനം ചെയ്ത ബാലൻ ആയിരുന്നു അത്. 1950 വരെമലയാളത്തിൽ ഇറങ്ങിയത് വെറും 4 ചിത്രങ്ങൾ മാത്രം. അറുപതുകൾ മുതലേ മലയാള ചലച്ചിത്ര പ്രവർത്തകർതങ്ങളുടെ കഥകൾക്കായി സാഹിത്യത്തെ വളരെയധികം ആശ്രയിച്ചിരുന്നു.
എം ടി. വാസുദേവൻ നായർ, പത്മരാജൻ, വൈക്കം മുഹമ്മദ് ബഷീർ തുടങ്ങിയ എഴുത്തുകാരുടെ രചനകളെല്ലാംഅന്നത്തെ ചലച്ചിത്ര രൂപകർക്ക് അനുഗ്രഹമായി മാറി. സാമൂഹിക മാറ്റത്തിനായി കാലത്തോട് സംവദിച്ചുംപഴകിയ വ്യവസ്ഥകളെ ചെറുത്തുനിന്നും മലയാള സിനിമ പുതിയ മാറ്റങ്ങളിലേക്ക് പതിയെ സഞ്ചരിച്ചു. ടി ആർസുന്ദരൻ 1961 ൽ സംവിധാനം ചെയ്ത കണ്ടം ബെച്ച കോട്ടിലൂടെ മലയാള സിനിമ വെളിച്ചത്തിലേക്ക് കടന്നു
മലയാള സിനിമയുടെ പരിണാമം ചെമ്മീൻ(1965) മുൻപും ശേഷവുമുള്ള കാലഘട്ടമായി നമുക്ക് തരംതിരിക്കാൻകഴിയും. ഇതിഹാസ എഴുത്തുകാരനായ തകഴി ശിവശങ്കരപ്പിള്ളയുടെ അവാർഡ് നേടിയ നോവലിന്റെ ഒരുഅവലംബമായിരുന്നു അത്.
1965 ന് മുൻപ്, അതായത് 1920 കളിൽ മലയാള ചലച്ചിത്ര വ്യവസായം തിരുവനന്തപുരത്തും പിന്നീട് 1940 കളുടെ അവസാനത്തിൽ ദക്ഷിണേന്ത്യൻ ചലച്ചിത്ര വ്യവസായത്തിന്റെ തലസ്ഥാനമായിരുന്ന ചെന്നൈ ലേക്കും മാറി.
1980 ആയപ്പോഴേക്കും ചലച്ചിത്ര വ്യവസായം വീണ്ടും കേരളത്തിലേക്ക് തിരിച്ചെത്തുകയും വികസിക്കുകയുംഅഭിവൃദ്ധി പ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു. ഭൂരിഭാഗം ലൊക്കേഷനുകളും, സ്റ്റുഡിയോകളും, നിർമാണവും, പോസ്റ്റ്പ്രൊഡക്ഷൻ സൗകര്യങ്ങളും കൊച്ചിയിൽ സ്ഥാപിച്ചു. നിരവധി മാധ്യമ സ്ത്രോതസ്സുകൾ കൊച്ചിയെ സിനിമാവ്യവസായത്തിന്റെ കേന്ദ്രമായി വിശേഷിപ്പിച്ചു. ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ തന്നെയാണ് കലയും വാണിജ്യപരവുമായവിഭജനം ഏറ്റവും കൂടുതൽ പ്രകടമായിരുന്നത്. അടൂർ ഗോപാലകൃഷ്ണനും ജി. അരവിന്ദനും ദേശീയഅന്തർദേശീയ ചലച്ചിത്ര മേളകളിൽ പ്രശംസ നേടിയപ്പോൾ, ജനപ്രിയ വിനോദ സിനിമകൾ മികച്ച ബോക്സ്ഓഫീസ് വരുമാനവും നേടി.
മലയാള സിനിമയിൽ വളർന്നു വന്നവർക്ക് ഒരിക്കലും റിയലിസത്തിനും നർമത്തിനും ഒരു കുറവും ഉണ്ടായിട്ടില്ല. പ്രിയദർശന്റെ 80 കളിലെയും 90 കളിലെയും സിനിമകൾ സാധാരണക്കാരനെ അസാധാരണമായി വരച്ചു കാട്ടി. മോഹൻലാലിനെയും മമ്മൂട്ടിയെയും പോലുള്ള നടൻമാർ ആ സാധാരണക്കാരന്റെ മുഖമായി.
ഏഴ് പതിറ്റാണ്ടുകൾ പിന്നിടുമ്പോൾ മേഘമൽഹാർ, നന്ദനം, പെരുമഴക്കാലം, കാഴ്ച തുടങ്ങിയ സിനിമകൾആസ്വാദകർക്ക് വേറിട്ട കാഴ്ചാനുഭവമാണ് നൽകിയത്. ലോകവും സമൂഹവും ആസ്വാദനതലവുംമാറുന്നതിനനുസരിച്ചു ചലച്ചിത്രം മാറുന്ന കാഴ്ചയാണ് 2010 ന്റെ തുടക്കം മുതൽ നാം കാണുന്നത്.
അടൂർ ഗോപാലകൃഷ്ണനെപ്പോലുള്ള സംവിധായകരാണ് ഇന്ന് നമ്മൾ സംസാരിക്കുന്ന പുതിയ തരംഗംയഥാർത്ഥത്തിൽ കൊണ്ടുവന്നത്, അവർ ഒരിക്കലും വിനോദ മൂല്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല, എന്നാൽ തന്റെസിനിമകൾ താൻ ആഗ്രഹിച്ച രീതിയിൽ ഒരു നല്ല കഥ പറയാൻ വേണ്ടി സമർപ്പിക്കുന്നു . സാമൂഹികയാഥാർത്ഥ്യങ്ങളും ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ദുരവസ്ഥയും ഈ മിക്ക സിനിമകളുടെയും മുൻനിരയിൽനിൽക്കുകയും സിനിമ പിന്നീട് ഒരു സാമൂഹിക മുഖപത്രമായി മാറുകയും ചെയ്തു.
ഇപ്പോൾ ന്യൂജനറേഷൻ സിനിമയുടെ കാലമാണ്. നവീന ആശയങ്ങൾ പ്രേക്ഷകർ കൂടുതൽ സ്വീകരിക്കുന്നുഎന്നതാണ് മലയാള സിനിമയുടെ ശ്രദ്ധേയമായ സവിശേഷത. മെഗാസ്റ്റാറുകളുടെ സാന്നിധ്യവും വലിയനിക്ഷേപങ്ങളും എല്ലായ്പ്പോഴും വിജയിക്കില്ലെന്ന് സിനിമാ നിർമ്മാതാക്കളും ഇപ്പോൾ തിരിച്ചറിയുന്നു.