திருவாரூர், காவிரி ஆற்றின் கரையில் அமைந்த ஒரு அழகான கிராமம். அந்தப் பூமி, அதன் அமைதியான திசைகளுடன், காலத்தை கடந்து மீறிய அற்புதமான இடம். அந்த இடத்திலே அர்ஜுன் என்ற இளைஞன், ஒரு உருவாக்கப்படுகிற திரைப்படக் கலைஞன், தனது கலைப்பார்வையில் தொலைவான நினைவுகளோடு காலத்தை கழித்து வந்தான். அவன் இந்த அமைதியான ஊரின் மனதை நன்கு புரிந்தவன், அவன் உலகத்தை இந்த ஆற்றின் ஓட்டத்தைப் போலக் கருதினான்—தவிர்க்க முடியாத, மெல்ல மெல்ல நகரும் மற்றும் ஒளி தரும்.

அர்ஜுன், ஒரு பெரிய நகரிலிருந்து இந்த ஊருக்கு வந்தவாறு தனது வாழ்க்கையை புதிய விதத்தில் தொடங்கியவன். தனது படைப்புகளை கையாண்டு, அவன் ஊரின் ஏழைகளையும், மக்களின் எளிமையான வாழ்வையும் படம் பிடித்து வருவது அவன் கலைத்திறனின் அடிப்படை ஆகியது. ஆற்றின் நீரில் படுமிடையாக கால்களை மூழ்கவிட்டு, அவன் தனக்கென ஒரு கதையை உருவாக்கிக் கொண்டிருந்தான்.

ஒரு நாற்பருமதி பகலில், அவன் சோர்வில் மூழ்கி, கலைப்பணியில் தீவிரமாக ஈடுபட்ட பிறகு, தன் மனதை அமைதியாக்க காவிரி ஆற்றின் கரைக்கு சென்று, அதன் தங்கத் தன்மையில் ஒரு சிறு வெற்றிடத்தைப் பெற முடிவு செய்தான். அந்த ஆற்றின் வெப்பமான குளிர்ச்சியுடன், அவன் தன் மனதை சாந்தியோடு நிரப்பிக் கொண்டிருந்தான்.

அந்த நாளின் போது, அவன் கவனத்தை ஈர்த்தது அவள்—மாயா. அவள் நீண்ட கருப்பு குத்துவெள்ளி அணிந்த, கைகளைத் தூக்கி தன்னுடைய பூக்களைக் கொண்டிருந்த ஒரு இளம் பெண். அவள் அந்த ஆற்றின் கரையில் மெதுவாக நடந்து, எப்போது எந்தச் சிறிய பூக்கள் அழகாக மொட்டமிட்டு விழுந்தன, அவற்றைப் பொறுத்து அவள் அப்போது ஒன்றியிருக்கின்றாள்.

அர்ஜுன், அவளைக் கண்டதும், அவள் இயற்கை உணர்வுகளை அதிர்ச்சியோடு பார்ப்பான். அவள் சிரிப்பின் மென்மை, அவளுடைய தன்னம்பிக்கோடு நடக்கும் நடை, அவளின் அருகிலுள்ள பூக்களின் அழகு அவன் மனதை கடந்து சென்றன. அர்ஜுன் மாயாவை பார்த்து, அவளோடு பேச வேண்டும் என்ற ஆர்வம் எழுந்தது, ஆனால் அவன் பயப்படுகிறான்.

அந்த நாளில், மாயா தனியாக ஆற்றின் அருகில் நடந்துகொண்டு, அவளைப் பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் அர்ஜுன் பல நாட்களாக அவளைத் தொடர்ந்து பார்த்து வந்தான். அவளுடன் நேரடியாக பேச முயற்சிக்கவில்லை. அவளோ அவன் இருப்பதை அறிந்திருந்தாலும், அந்த காதலுக்கு முன் அது இன்னும் முழுமையில்லை.

மாயா, ஒரு சமுதாய ஆர்வலரானாள், இந்நகரில் பல சமூக சேவைகளில் ஈடுபட்டு வாழ்ந்தாள். அவள் குழந்தைகள் மற்றும் பட்டதாரிகள் கற்றுக் கொள்ளும் பள்ளிகளுக்கு உதவியவளாக இருந்தாள். அவள் தன்னுடைய கலைத்திறனாலும், அவள் வாழும் உலகையும் படிப்படியாக ஆராய்ந்துவிடும் போது அவளின் உட்கார்ந்ததும், பேசாததும் அழகாக ஒளிர்ந்தது.

அர்ஜுன் அவளை எப்போது பார்த்தாலும் அவளுடைய அழகின் வடிவம் அல்லது அவள் வாழ்க்கைத் திறமை அவன் மனதை உலுக்கியது. அவள் எந்தப் பொருளை உடையிருந்தாலும், அவளின் அசைவுகளை எடுத்துக் கொண்டு அர்ஜுன் படங்களாகத் தொடங்கினான்.

அர்ஜுனின் வாழ்க்கையில் எப்போதும் ஒரு அழியாத காயமிருந்தது. அதில் விக்ரம் என்ற மனிதன் திருவாரூருக்கு வந்தபோது, அவனுக்கு ஒரு பழைய தொடர் பழக்கவழக்கம் இருந்தது. அவன் மனம் பளபளப்பாக சீர்குலைந்திருந்தபோது, அவன் வீட்டில் கொல்லப்பட்ட குடும்பத்தை நினைத்து, அனுபவத்தை நிலைத்து விட்டான்.

விக்ரம், திருவாரூரில் தனது பார்வையை புதியதாகக் காட்டினான். அவன் அந்த நகரின் பார்வையில் சில மாற்றங்களை ஏற்படுத்தவேண்டும் என்று விரும்பினான். இது அவனுக்குப் புதிய திருத்தங்களை ஏற்படுத்துவதற்கான வழி ஆகுமா என்பதை அவன் எண்ணினான். அவன் அர்ஜுனின் திரைப்படத்தைப் பார்க்க முடிவு செய்தான். அந்த திரைப்படத்தில், அவன் அவனுடைய பழைய வாழ்க்கையின் புகழை பார்வையாளர்களிடத்தில் வெளியிட வேண்டும் என்று விரும்பினான்.

அர்ஜுன், எப்போது விக்ரம் அருகில் வந்து பேசி, அவனிடம் தனது தகுதியை உறுதி செய்யும் ஒரு அசைக்க முடியாத வழிகாட்டி எளிதாகக் கொண்டிருந்தது.

இந்த கதையின் நடுவில், இங்கு மாயா ஒரு சமூக அமைப்பு காப்பீட்டுப் பணியில் வேலை செய்யும் போது, அவளது அமைப்புக்கு எதிராக வரும் ஒரு திடீர் சண்டை தலைவிதமாக்கினார்கள். அவளுக்கு இப்போது ஒரு பிரச்சினை இருந்தது.

விக்ரம் மற்றும் அர்ஜுன் இணைந்து, அவளை பாதுகாக்க உதவி செய்ய வேண்டியிருக்கின்றனர். திடீர் எதிரிகளின் குழு, அவளது வாழ்வின் பங்களிப்புகளில் புகுந்து அவளுக்கு ஆபத்து ஏற்படுத்தியது. அது அர்ஜுனுக்கும் விக்ரமுக்கும், கடந்த நாள் பிரச்சனைகளின் போராட்டத்தை மறந்துவிட்டு அணிந்ததாய் இருந்தது.

சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு, விக்ரம் எவ்வாறு அர்ஜுனுக்கு உதவிக் கொண்டு, அந்த அடிப்படை வாழ்க்கையின் பயிற்சியினால் தன்னை மீட்டுக்கொண்டதையும், அவன் அடுத்து நடத்தவிருந்த உலகிற்கு தன்னுடைய வாழ்ந்த அனுபவங்களைக் கொண்ட சந்திப்புக்காக அவனுக்கு மேலும் உதவியது.

மாயா, அவளுடைய மறைந்து இருந்த பார்வையில், அவளுக்கான புதிய அன்பையும் அதனைத் துவக்கியும், அந்த திறப்பைச் சரிவர புரிந்துகொண்டாள்.

இந்த கதை, ஆன்மிகமான காதலின் தேவைகளைப் புரிந்துகொண்டு வாழ்ந்த குழப்பங்களையும், ஒரு வேட்கையுடனும் முயற்சியும் அதிகபட்ச வாழ்வை நோக்கி நகர்ந்துள்ளதை பற்றியது.

அர்ஜுனின் திரைப்படம் மிகப்பெரிய வெற்றியினை சந்தித்தது. அது கடந்து போன அனைத்து தடைகளையும் ஒருங்கிணைத்தது—காதலின் உண்மையை நம்புதல், மனதை திறக்கவேண்டிய அவசியம், அந்த தூரங்களுக்கு விட்ட துடிப்பானது.

திருவாரூரின் காவிரி ஆற்றின் கரையில், அர்ஜுன் தனது தன்னை முழுமையாக வெளிப்படுத்தும் கதை சொல்வதற்கான புதிய தொடக்கத்தை துவக்கினான்.

சூரியன் நதியில் நீராடுவது: ஒரு புதிய பரிமாணம்

நந்தனின் குரலில் நிலைக்கும் இந்த கதையின் அறியாமையில், ஒரு புது அன்பின், புதிய நேரத்தின்மை தெரிகின்றது. 

.    .    .